Staw skokowy

Jest to o wiele korzystniejsze niż unieruchomienie uszkodzonego stawu stałym opatrunkiem gipsowym. Stabilizatory umożliwiają prowadzenie ograniczonej, kontrolowanej ruchomości stawu oraz dają dobre zabezpieczenie niepożądanych ruchów stopy. Urazy skrętne stawu skokowego stanowią ok. 25% wszystkich urazów sportowych. Najczęściej stwierdzane są skręcenia inwersyjne, powodujące uszkodzenia więzadeł kostki bocznej.

Tabela poniżej pozwoli Państwu wybrać z bogatej oferty stabilizatorów stawu skokowego dokładnie ten produkt, który odpowiada na konkretne przyczyny zaburzeń prawidłowego funkcjonowania stawu. Ryciny pokazują prawą nogę, widok od frontu.

Skręcenie stawu skokowego – skręcenie kostki – zwichnięcie kostki

W stawie skokowym zachodzą dwa ruchy: inwersja – jest ruchem stopy, w którym podeszwa kieruje się do środka oraz ewersja – jest ruchem stopy, w którym podeszwa kieruje się od środka na zewnątrz względem osi ciała. Skręcenie stawu skokowego to jeden z najczęstszych urazów kończyny dolnej. Uraz może prowadzić do wystąpienia szybko postępującego, długotrwałego ograniczenia ruchomości, a także do rozwinięcia się niestabilności stawowej. Jeśli uraz zostanie zlekceważony, to może to prowadzić do zmian degeneracyjnych w stawie skokowym i przedwczesnego wystąpienia zmian zwyrodnieniowych.

Wyróżnić możemy trzy stopnie skręcenia stawu skokowego:

• W przypadku skręceń I stopnia, natychmiast po urazie, można zastosować zimne okłady. Kończynę po urazie należy trzymać w uniesieniu (wyżej, niż resztę ciała). Okłady chłodzące można aplikować 3-5 razy dziennie po około 5-10 minut. Warto zastosować elastyczny stabilizator, by nie drażnić uszkodzonych struktur w trakcie procesu gojenia.
• W przypadku skręceń II stopnia obowiązuje bezwzględna konieczność unieruchomienia za pomocą ortezy na około 2-4 tygodnie. Przy występowaniu dużego krwiaka i obrzęku unieruchomienie zakłada się po zmniejszeniu opuchlizny, czyli po około 4-5 dniach.
• W przypadku, kiedy uraz nie wymaga leczenia operacyjnego i lekarz nie widzi przeciwwskazań leczenie ruchem powinno się zacząć jak najwcześniej.
• Już w pierwszych dniach po urazie (1-2 dzień) można stosować aktywny ruch w stawie w bezbolesnym zakresie, co pomoże redukować obrzęk i zapobiegać tworzeniu zrostów. Ćwiczenia zgięcia i wyprostu w stawie skokowym można wykonywać naprzemiennie z zimnymi kompresami.
• Jeśli uraz nie był poważny można stosować opaskę Filmista. Używanie tego typu zaopatrzenia ortopedycznego może zapewnić ucisk, ograniczenie ruchu i umożliwi ochronę stawu skokowo-goleniowego przed jakimikolwiek niepożądanymi ruchami.
• Skręcenie stopnia III charakteryzuje się dużym obrzękiem, silnym bólem podczas chodzenia i niestabilnością stawu. W takim przypadku konieczne jest założenie opatrunku gipsowego na okres 2-3 tygodni, a po upływie tego czasu wskazane jest używanie stabilizatora